Ik zit hier stil, mijn rug is recht,
mijn borst staat daardoor open
waardoor wat goed is en wat slecht
naar binnen komt gekropen.
Mijn stemmingen gaan op en neer
waartegen ik mij niet verweer.
Soms vind ik op mijn weg een beer,
ben dan weer van de wereld heer,
word door emoties overspoeld
en 't lichtste leed wordt scherp gevoeld.
Zo wordt mijn hart al maar doorwoeld,
geheel vanzelf en onbedoeld.
Maar desondanks blijft mijn rug recht
waardoor ik waak en niet meer vecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten