Op een middag stond je naast me.
Dit is steeds nog wat verbaast me
want ik zag niet dat je kwam
maar je zette mij in vlam.
Je verschijning legt mij lam
als een omgevallen stam.
Ik heb jou niet aan zien komen.
Jij bent eerder dan mijn dromen.
Ook wanneer ik je niet zie
ben je toch degene die,
voordat ik ter wereld kwam,
er al was, van wie ik stam.
Jij bent aarde en mijn mam
maar je lachen breekt de dam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten