Ik word dikwijls beetgenomen
door verwachtingen en dromen
en het hebben van een doel.
Dan, beneveld door fantomen,
spring ik op, verlaat mijn stoel
ga vervolgens bijna stomen,
ben beslist niet langer koel
en vergeet geheel te schromen.
Nu, weer wat tot rust gekomen,
heb ik mij dit voorgenomen:
om te blijven bij wat is,
zelfs al is dat een gemis.
Als ik voel wat ik nu voel
ben ik gelijk al aan mijn doel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten