Als het laat is word ik moe
maar ineens slaat het weer toe
en begin ik te verlangen,
blijf lang voor het beeldscherm hangen,
in de hoop op een bericht
dat je wellicht tot me richt.
Dit is stof voor dit gedicht
dat mijn hartstocht wat verlicht.
Ik weet niet of't je bevalt
want misschien wordt zo verknald
wat vanavond wou ontluiken
en moet ik de nacht in duiken,
eenzaam, met twee stenen kruiken,
en die maar als troost gebruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten