Ooit was u in mijn armen
en kon ik mij verwarmen.
Nu mis ik uw erbarmen
en voel ik mij verarmen.
Ik kan van alles kopen,
mijn hand in nectar dopen,
op gouden bergen lopen:
de wond blijft domweg open
van het naar u verlangen
want niets kan u vervangen.
Zo dwaal ik eenzaam rond
en staar met open mond
naar waar u pas nog stond
en toen de band ontbond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten