Waar ik nooit aan heb gedacht,
zelfs niet in de zwartste nacht,
kan ik nimmer kennen
als ik maar blijf rennen
naar wat mij tot nu toe bracht:
donk're zee en zwarte dennen
en drie zwanen in de gracht.
Want die bron van al dat kennen
heb ik enkel maar bedacht.
Ik houd op mijn paard te mennen,
klop het op de flanken zacht.
En verblijf nu met wat is
zonder dat ik naar iets vis.
Op het water drijft een lis.
Zo mis ik niet wat ik mis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten