Ik was uit het zijn verstoten
en dat heeft mij zeer verdroten.
Nu zoek ik de weg weer terug
maar bots telkens als een mug
tegen een onzichtbaar raam
tot vervulling onbekwaam.
Hierop heb ik lang gejaagd
tot ineens dit inzicht daagt
dat mijn lust en zorgen draagt
en om geen vergoeding vraagt,
dat nu blijft en niet vervaagt
onbezoedeld als een maagd:
Er bestaat geheel geen ding,
alles is herinnering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten