Als ik enkel maar kon voelen
zou ik weten wat te doen.
Feilloos zag ik dan de doelen,
wist precies: daar wringt de schoen.
Nu moet ik maar iets proberen,
kan het net zo goed versjteren,
handel in het wilde weg,
weet niet eens goed wat ik zeg.
Daarom kan ik beter zwijgen,
luisteren naar eigen hijgen.
Misschien moet ik kralen rijgen
of mij ranselen met twijgen.
Het beste is om niets te krijgen
wanneer ik mijzelf onteigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten