Soms verga ik van verlangen
en de tranen op mijn wangen
blijven dan wat langer hangen
terwijl zij het licht opvangen
van het beeld dat mij bekoort
en mijn evenwicht verstoort.
Ik zing tevergeefs mijn zangen
en zwerf door verlaten gangen.
Mijn gebed wordt niet verhoord,
ook al klop ik aan de poort.
Liever keer ik mij nu om
en raak rechtstreeks aan de bron,
van dit zengend vuur alom,
die mij warm maakt als de zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten