Telkens word ik weer gegrepen
door de inhoud van mijn geest.
Messen worden daar geslepen
en die snijden mij het meest
wanneer ik mij niet ontspan,
op wat is vertrouwen kan.
Dit is wat ik nochtans denk
en tot in mijn zenen voel.
't Is een vrijelijk geschenk,
zonder oorzaak, zonder doel.
Al die onrust, al die pijn,
het gewroet en gekrioel,
blijken al bevrijd te zijn
als ik adem op mijn stoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten