een navertelling.
Bij een kruispunt stond een vrouw
die soms weende, dan weer lachte.
Dit gebeurde steeds heel gauw,
ging zo snel als een gedachte.
Iemand zag haar daar zo staan
en sprak haar vervolgens aan:
"Waarom is het dat u lacht,
dan weer weent, zo onverwacht?"
" 't Is omdat de mensheid lijdt
en steeds met zichzelve strijdt
dat ik uitbarst in mijn tranen
want zij is verstrikt in wanen.
Maar ik ben niet meer bedroefd
als ik zie dat dat niet hoeft."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten