Ik ben belast met nog wat taken
die ik vandaag af moet maken
en verricht die een voor een
tot ik weet: nu rest er geen.
Dan mag ik mijn plicht verzaken
en kan dus de vrijheid smaken.
Op de tafel ligt een steen
en mijn hand rust op mijn been.
Alles staat, als altijd, daar,
zonder doel, maar zonneklaar.
Deze vrijheid, overvol,
wordt mij nu toch wat te dol.
Daarom wil ik mij vermaken
en bedenk weer nieuwe taken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten