Ik bevind mij in een baan
die ik vaak "mijn leven" noem.
Ook de aarde zie ik gaan
van 't begin tot aan haar doem
en Saturnus en de maan
zijn vergank'lijk als een bloem.
Zo kijk ik er tegen aan.
Kan ik daar ook iets aan doen?
Ja, door curves los te laten
en mijzelf niets aan te praten.
Elke tel wordt dan een venster
naar de open eeuwigheid,
altijd vlak, en niemand wenst er
want er is geheel geen strijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten