Het is zaak om te ontspannen
maar dat gaat mij niet goed af.
Steeds weer wil ik mij vermannen
maar dat brengt mij als een straf
dat hetgeen wat ik begeer
van mij terugwijkt, keer op keer.
Ik durf niet echt niets te doen,
steek de handen uit de mouwen,
maar daar wringt precies de schoen:
het ontbreekt me aan vertrouwen.
Ik bedenk en wik voortdurend,
deze strategie bezurend
en ben zo constant de klos.
Wanneer laat ik nu eens los?
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten