Telkens sta ik op een tweesprong
waar ik links kan gaan of rechts
of soms is het ook een landtong
en dan is er water slechts.
Altijd wil ik weer vooruit
want hier houd ik het niet uit.
Onrust kriebelt in mijn huid,
jaagt mij voort van noord tot zuid.
Maar ik kom te vaak terecht
in een onverwacht gevecht
of ik eet een vreemd gerecht
wat mij verder niet veel zegt.
Thans durf ik mij te vervelen,
dat zal mij veel sores schelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten