Van mijn hoofd tot aan mijn hiel
lig ik stil als een reptiel
en daarna loop ik op straat
waar het schouwspel verder gaat:
Iedereen loopt in de maat
en weet van de prins geen kwaad
maar bestaat uit bloed en spieren
en gewrichten als scharnieren.
Dat vind ik behoorlijk eng -
ben ik soms een levend kreng?
Als ik dan kijk naar mijn vrees
wordt ineens verlost mijn vlees
want degene die dit ziet
is het hele drama niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten