Ik lig in een hinderlaag
en zit daarmee in mijn maag.
Mijn bedoeling is niet edel
omdat ik verholen bedel
om wat gunstig is voor mij.
Van die dorst ben ik niet vrij.
Daardoor sta ik op een helling
en verduur daardoor de kwelling
van mij steeds te moeten weren
tegen wat mij grijpen doet
en in twijfel te verkeren
of ik wel iets geven moet.
Dus draai ik het liever om
en geef weg, al lijkt dat dom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten