Ik blijf zitten op mijn plek
zonder dat ik nog vertrek.
Om mij is de horizon
als de ronding van een ton.
Net voorbij die vaste rand
ligt wellicht een ander land
wat ik echter nooit betreed.
Ik weet niet eens hoe het heet.
Het blijft altijd onbekend.
Deze hemel is mijn tent.
Alles wat erachter ligt
blijft voor eeuwig uit het zicht.
Soms hoor ik een verre donder
als de weerklank van een wonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten