Ik leid thans een rustig leven,
ga niet onder zorg gebukt
en ben van de last ontheven
om te zien of het wel lukt
wat ik alsmaar na wou streven.
Nu ben ik niet meer bedrukt,
kan mijn streken op gaan geven
en daar word ik door verrukt.
Ik ben van getob ontslagen,
dat mij kwelde alle dagen,
want de vrees was er constant:
"Straks val ik nog door de mand".
Met mijn plan nu aan de kant
is dat niet meer aan de hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten