Dit bestaan is eigenaardig.
Granen worden langzaam baardig
als zij groeien op het veld.
Over mij wordt soms iets vaardig
dat mij aanzet tot geweld
en dat maakt mij minder waardig.
Met mijn kater op mijn schoot
zijn wij in de toekomst dood
en wij zullen zijn vergleden
in een dwarrelend verleden.
Groene bomen worden rood.
Als 't gebeurt dan is het heden.
Wel het gekst van allemaal
is dat ik dit vind normaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten