In de wereld, onbevredigd,
voel ik mij te vaak beledigd
en het staat me heel niet aan
om volledig te vergaan.
Deze toestand is precair
en het liefste blijf ik ver
van dit ondermaans bestaan
maar ik kom er niet vandaan.
Tevergeefs heb ik verdedigd
wat mij hieruit redden kon
maar nu heb ik mij ontledigd
en vermei me in de zon.
Want mijn zorg is wat ik denk:
niets meer dan een loze wenk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten