Het is beter dat ik dien
waar ik tegen op blijf zien
als tegen een hoge berg
en dan neem ik, zonder erg,
deze berg heel serieus
waarop deze, eerst nog dwerg,
weldra aangroeit tot een reus.
Hierin heb ik nauw'lijks keus.
Soms voel ik ook nattigheid
en die wordt een vijver, wijd,
waar de berg in, niet voor 't laatst,
zonder moeite wordt weerkaatst
en mijn denken wordt een zee,
voert mij op zijn golven mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten