In de nachten knaagt de angst
om wat allemaal niet kan.
Dit maakt mij het allerbangst:
dat ik weldra, in de ban
van mijn schema's en verhalen,
het gelag moet gaan betalen
voor mijn woekerende geest,
dat de wereld is geweest
die mij nu nog altijd redt
en mij terugroept uit mijn bed.
Deze angst is als een mist
waarvan ik nog steeds niet wist
dat die drijft met winden mee
als de wasem op de thee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten