De wereld draait aeonen door,
nog kleiner dan een korrel zand,
en beweegt zich zonder spoor
door 't eindeloze niemandsland.
Zo zijn er ook miljoenen feiten
die zich voordoen in momenten
talrijker dan rariteiten
in miljarden kermistenten.
Dit alles doet zich voor in vrede
rijk en rustig als de mede
onbekommerd stromend
en niet van zichzelve dromend.
Tot onverwacht een zo'n moment
plotseling zichzelf herkent.
De kreet, geslaakt bij deze schrik,
is ook zijn naam, te weten "ik".
*): "Der Ruf des Schreckens,
mit dem das Ungewohnte erfahren wird,
wird zu seinem Namen".
Max Horkheimer en Theodor Adorno,
"Dialektik der Aufklärung".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten