Ik ben de wildheid en de roes
maar toch stiller dan een poes
wanneer verstand begint te praten
over mijn doen en laten.
Dan ben ik rustiger dan straten
die openstaan voor wie mij haten
maar zodra zij zijn verdwenen
mag u lachen weer en wenen.
Ik vul harten en krom tenen
en giet zilverzachte stenen
in het grillige verkeer
van uw liefdes keer op keer.
Ik ben sterk als een beer
en toch lichter dan een veer,
waggel op mijn laatste benen
om u gratie te verlenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten