De hele dag door zijn er zorgen.
Ook 's avonds laat tot in de morgen
zijn er gevaren die geen rust waarborgen
en mij bijkans worgen.
Soms zijn ze er ook even niet
maar weet ik dat wel zeker?
Want als geen zorg overschiet
grijp ik naar de beker
om toch vooral niet vrij te zijn
zonder te dragen pijn.
Met de zorg verdwijnt de drager
en vervolgens ook de vrager.
Dan wordt het leven al te mager,
dus zink ik liever lager.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten