De dagen en de nachten,
de mirre en het slijk,
het voortgaan en het wachten:
waarin zijn ze gelijk?
Ze worden allemaal gekend
en maken deel uit van een rijk
dat, zonder aanvang of een end,
van zichzelve geeft geen blijk.
Het is een louter weten
dat zich niet laat meten.
Wanneer dit wordt vergeten
heeft het zichzelf gegeten.
Er blijft dan niemand achter,
geen eigenaar of pachter,
geen vinger in de dijk,
geen koning en geen rijk.
Tot dat de herinnering
laat herleven elk ding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten