Ik maak steeds de foute keuzes
en neem dan niet de goede trein
volg dan verkeerde leuzes,
val in een trechter vol venijn.
Ik kan mij dit nog gaan verwijten
maar dit is een misplaatste pijn.
Het is als wonden openrijten
die juist aan het helen zijn.
Want die fatale koers
blijft een golf van de tijd,
van het goddelijk parcours,
zonder pijn of strijd.
Het is een plooiing van velours,
smetteloos en wijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten