Mijn lichaam, kan ik dat wel voelen?
Zo ja, waar voel ik het dan mee?
Ik zal daarmee mijn geest bedoelen
maar die is peilloos als de zee
en wellicht alleen verzonnen
omdat de rede eist
dat er iets moet zijn begonnen
waaruit de rest verrijst.
Mijn hand kan wel mijn kater aaien
en de wind ook om de rotsen waaien.
Zo kan de dood verderf zaaien
maar zichzelf kan hij niet maaien.
Het lichaam blijft zo zonder stut,
vrij en vermetel, onbeschut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten