Onlangs, in het feestgedruis,
voelde ik mij niet zo thuis,
wist niet goed met wie te spreken,
was beducht het spel te breken,
wilde niet de draak gaan steken
maar ook niet te ernstig zijn.
Daarom stond ik langs de lijn
in de lampionnenschijn.
Tot ineens een tinnen bord,
ook al zag ik het maar kort,
mij van al die zorg bevrijdde.
Glanzend stond het daar terzijde
en het was zichzelf genoeg,
gaf de raad waarom ik vroeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten