Als door mijn 'gelijkmoedigheid'
deze wereld doffer wordt
is zij blijkbaar niet bereid
om te kijken naar mijn bord
en wat daarop wordt gestort.
Kennelijk wil zij respijt.
Dit is niet wat wordt bedoeld
met te voelen wat je voelt,
met te zijn dat op niets doelt
en op geen intentie stoelt.
Want juist dan wordt alles helder:
paradijs zowel als kelder
en de dingen zijn om 't even:
doodstil lood en steeds weer leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten