Altijd weer trek jij mij aan
en je houdt mij in een baan
als de aard' doet met de maan.
Ik beweeg me om je heen,
ben ontvlamd van top tot teen,
ook al ben je als een steen
die geheel niets voor mij voelt
en op geen ontmoeting doelt.
Maar daarin laat ik je vrij
want intussen ben ik blij
dat ik weet van je bestaan
waar ik altijd voor wil gaan.
Soms maak ik wel eens stampij
maar dat ligt alleen aan mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten