Als ik mij wil gaan bevelen
om iets wel of niet te doen
plaats ik mij als op kantelen
en zet op mijn nek mijn schoen.
In plaats daarvan kan ik spelen
en word dan weer net als toen
ik verbleef in luchtkastelen
waarin ik niets had te doen.
Daar kan ik mij gaan verleiden
om mij aan geluk te wijden,
zal niet van de vreugde scheiden
die mij altijd blijft verblijden.
Juist omdat daar heel niets hoeft
mag ik blij zijn of bedroefd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten