Als ik leef in hoop en vrees
word ik nog een zenuwpees.
Het is steeds een heel gedoe
en het maakt mij nogal moe.
Bovendien heeft het geen zin
maar toch tracht ik niettemin
wat zich aandient te vertalen
in succesvolle verhalen
in plaats van het gewoon te laten.
Dan pas krijg ik in de gaten
dat de wereld, reeds bevrijd,
rijkelijk ligt uitgespreid
als een eindeloos tapijt
voordat ook maar iets mij spijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten