Steeds deel ik de wereld in,
in een einde, een begin,
in een buiten en een binnen
of wat ik maar wil verzinnen.
Deze handeling ontgaat me
en wat simpel is verlaat me:
een gebeuren zonder strijd.
In plaats daarvan heb ik spijt
van mijn doen en van mijn laten
want ik heb niet in de gaten
dat ik zelf de hele tijd
scheiding aanbreng, als in water,
tussen vroeger, nu en later.
Dit bezorgt mij vaak een kater.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten