Ik ervaar voortdurend leed
omdat ik steeds weer vergeet
dat ik aan het denken ben,
het intussen niet herken
voor wat het in feite is
waardoor ik me dus vergis.
Maar wanneer ik dat weer zie
ben ik als een wagen die
staat geschakeld in zijn 'vrij'.
Het geraas hoort er wel bij
maar tegelijk beweegt hij niet.
Ofschoon tijd voortdurend vliedt
staat hij geparkeerd en stil,
zelfs wanneer hij rijden wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten