Ik wil lang niet altijd geven
want, vervuld van angst en beven,
vrees ik dat ik dan verlies
wat in zoveel jaren wies.
Als ik voor vasthouden kies
smoor ik daarmee elke bries
die blijft steken in mijn mond,
maak daarmee een cirkel rond
die mij helemaal omsluit
en ontzeg mij zo een bruid.
Maar er valt niets te verliezen
want de tijd baart telkens weer,
ongeacht wat ik wil kiezen,
duizend schatten, elke keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten