Ik heb nu genoeg gedacht:
al het denken lijkt volbracht.
Dit houdt in dat ik niet wacht
op wat nog zou kunnen komen
maar intussen dag en nacht
open sta voor al mijn dromen.
Deze mogen rustig komen,
net als wolken in de lucht
die de horizon omzomen,
soms als schaapjes, soms geducht.
En ze mogen ook weer gaan
want de hemel blijft bestaan,
trekt zich niet veel van hen aan,
kan 't zelfs stellen zonder maan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten