Als ik kijk naar wat gebeurt
merk ik dat er soms iets zeurt,
dat mijn fycus is verkleurd
en een trilling wordt bespeurd
van mijn rechterooglid.
En er is nog meer dan dit:
er is ook de droeve pijn
van het ontevreden zijn
en de angst dat ik niet doe
- vanwege geen moed daartoe -
wat mijn zorgen weg kan nemen:
het verlaten van systemen.
Dan, gestaag als quadriremen,
ga ik maar mijn ramen zemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten