Ik heb mij nog nooit verroerd
want, altijd onaangeroerd,
blijft wat voor mij ligt steeds voor
zonder dat ik dat verstoor.
Zo ziet ook mijn achterkant
nooit iets van dat halve land
waarvan ik denk dat het er is
maar nochtans de aanblik mis.
Alles draait maar om mij heen
en zo willoos als een steen
zit ik op de aarde neer.
Toch vergeet ik dat steeds weer
en denk ik dat ik iets doe.
Dat maakt mij onnodig moe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten