Tegen de liefde, keer op keer,
stel ik mij steeds weer te weer.
Het is onbekend gebied.
Wat gebeurt daar weet ik niet.
Dus trek ik mij ijlings terug
want ik vrees gevaren vlug.
Veilig in mijn bastion
sluit ik mij af voor de zon.
Zonder toeverlaat of hulp
blijf ik steken in mijn stulp.
Hier gebeurt niets onverwachts
en ik zie ook niets verdachts.
Als ik dit heb afgestreept
zi ik met mij opgescheept.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten