Ik maak plannen, neem besluiten
maar mijn lichaam gaat zijn gang.
Aan mijn brein kan veel ontspruiten
maar ik adem levenslang.
Het gaat net zo om mij heen:
iedereen is op de been,
gaat vervolgens weer naar bed,
maar de hemel blijft een net-
werk van spiralen en planeten,
wat ik steeds neig te vergeten.
Hongerig gluur ik door spleten,
wil steeds weer iets anders eten
maar de kosmos, niet te meten,
blijft siberisch voor mijn beten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten