Op een dag werd ik geboren
niet ver bij een sprei vandaan.
Ik kwam met mijn hoofd naar voren
en ving zo mijn leven aan.
Nu loopt het weer tegen 't eind.
Ik ben bijna weggekwijnd
ofschoon steeds de zon nog schijnt
als de duisternis verdwijnt.
Maar het eind komt naderbij
en opnieuw ligt daar een sprei
met zijn plooien en zijn dalen
als de dood mij hier komt halen.
Buiten staat een stevig briesje,
en de sprei heeft ook een biesje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten