Een navertelling.
Ooit was er een grote held,
op 't gebied van levenskunst,
die sprak in het open veld
maar hij dong naar niemands gunst.
Velen kwamen aangesneld
om te horen naar zijn stem
en toen hij was uitverteld
werd hij teruggevraagd, met klem.
Men gaf hem zelfs een juweel,
roem en eerbied was zijn deel,
maar een dief had dat gezien
met begerigheid van dien.
's Nachts lag hij daarna te slapen
zonder waakhond, schild of wapen
en de dief kwam aangeslopen
en sneed toen zijn plunje open.
Daarop werd de leraar wakker
en vroeg kalm: "Wat zoek je, makker?"
"Ik verlang de edelsteen",
zei de dief, "maar vind er geen."
"Ga maar kijken waar ik stond",
was het antwoord dat hij kreeg,
"wellicht ligt hij op de grond
want mijn zakken houd ik leeg."
Daarop was de dief bekeerd,
heeft de meester steeds vereerd.
Hij werd zelfs zijn beste vriend,
heeft hem sindsdien trouw gediend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten