Regen komt vaak ongelegen
maar ik mis daardoor de zegen
die hij met zich medebrengt,
met verrukking aangelengd.
Want het wegdek wordt als glas
en wat net nog asfalt was
is veranderd in een spiegel
waarin ik nu golf en wiegel.
Heel de wereld wordt een plas,
glooiend als een contrabas.
Elke drop is even mooi,
hullend in een glinstertooi
purper neonlicht dat zinkt,
vloeiend in gewassen inkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten