Ooit was er een open veld
waar geen kwelling werd gemeld.
Toen ben ik daarin ontstaan,
dat neem ik tenminste aan.
Ik heb mij dit steeds weer verteld
met verve en verbaal geweld
waardoor ik het nu rotsvast geloof.
Voor and're woorden ben ik doof.
Toch is er iets vooraf aan taal
dat steeds terugkeert, elke maal
als ik het even niet meer weet
en de geschiedenis vergeet.
Het is een stilte, vrij van zorg
die staat voor bevrijding borg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten