Er is alleen maar wat er is
dus kan dat zichzelf niet kennen.
Daarom schept het hindernis,
iets waaraan het niet kan wennen
en waarvan het afstand neemt.
Daardoor heeft het zich vervreemd
van zijn eigen aard
maar dat is de moeite waard
want het heeft nu een bewijs
dat voldoet aan deze eis:
er moet iets zijn dat ik niet ben
waardoor ik mij als ik herken.
Daarom neem ik steeds de benen,
ook al wil ik mij verenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten