Er is een lange reeks gedachten
die staan te dringen in hun rij.
Of het nu zegens zijn of klachten,
zij komen een voor een voorbij.
Ik weet niet vanwaar zij komen
en evenmin waarheen ze gaan.
Als ze er zijn zijn ze als dromen
en ongrijpbaar als de maan.
Zij zijn als sterren in de nacht
en ik heb ze niet bedacht.
Ze komen op uit eigen kracht,
soms voorzien, soms onverwacht.
Als ik zeg: "Die is van mij!"
is dat er nog een in de rij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten