Ik zie een lange stoet.
ieder daarin pakt zijn hoed,
neemt die af als laatste groet
voor wie dapper leek en goed.
O,dit is een schouwspel zoet
dat verwarmt het gemoed
en zich meedeelt aan het bloed
met een zachte diepe gloed.
Wat is er dan aan de hand?
Het is mijn begrafenis.
Klokken luiden door het land
voor mijn eigen dodenmis.
Ik wil't graag lezen in de krant
maar ben al geschiedenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten