Het is de zon waaraan wat leeft
zijn bestaan te danken heeft.
Heel de wereld is maar klein
in zijn grenzenloze schijn.
Offers werden hem gebracht,
vaak zelfs zonder jammerklacht.
Hij verdrijft de donk're nacht,
geeft aan de gewassen kracht.
Maar op een dag heb ik stilzwijgend
mij hem zomaar toegeeigend.
Hij is een lichtje in mijn oog
dat ik af en toe gedoog
en mijn buik, rond als een tonnetje,
wentel ik in't zonnetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten